ఓం శ్రీ సాయిరాం
అతిశయోక్తి గాదే ఇది అమరప్రేమ
కవిత
కాలమాగలేదు కవిత చెప్పుదునన్న
మనసు మరువలేదు మదిని నిన్ను
శిలను చేసినావు చెలిమి వీడుచు నేడు
చీకటాయె బ్రతుకు చెలియ లేక
***
అడుగులేసి నాను అర్థమ్ము తెలియక
వలపు తలపులలోన తడిచి తడిచి
వలచినప్పుడు లేదు విరహతాపము నాడు
విడిచినప్పుడు ఏల తెలియ వలయు
***
విడువ మనసు రాక విడిచి నెంచితి నేను
యదను రేపిన గాయమణచలేక
వలపు ఊయలలూపి వేరు మనమున జేరి
అంతరంగము నేల అమరినావు
చెరపలేకపోతి చేరిన హృదయాన్ని
మనసు తలుపులు మూసి విడువలేక
***
ఉన్న వూరు గాదే విడువక వద్దునన్న
కన్న భూమి గాదే కలిసి వచ్చునన్న
కులము ఒక్కటి గాదే కుదిరి వచ్చెదనన్న
మతము ఒక్కటి యున్న మరియేది ఫలితము
***
విరహమోపలేక వెదకు చుండగ నిన్ను
వేరు వాకిలిదీసి వెడలిపోతివి గాదే
విడువలేక మనసు వెక్కి వెక్కి యేడ్చె
అతిసయోక్తి గాదే యిది యమరప్రేమ
***
-- రెడ్లం చంద్రమౌళి
పలమనేరు